Στη γαστρονομία η γεύση χαρακτηρίζεται από ποικίλες απόψεις. Είναι πολύπλευρη. Εξάλλου στον γαστρονομικό κόσμο οι απόψεις διίστανται. Όσο και οι γεύσεις. Ο ουρανίσκος μας αποτελεί έναν πολυμορφικό μηχανισμό που έχει τη δική του προσωπικότητα. Ένα διαχρονικό γρανάζι που καθορίζει το γούστο μας. Που δεν σταματάει λεπτό να λειτουργεί ευχάριστα ή δυσάρεστα σαν γευστικό ρολόι, ανάλογα τις προτιμήσεις μας. Ο καθένας διατηρεί τη μοναδικότητα του ως προς τους γευστικούς του δείκτες μπροστά σ’ ένα πιάτο ή σ’ ένα ποτήρι κρασί. Και αυτό το γεγονός, αυτή η αίσθηση, αποτελεί με τη σειρά της, μία ευχάριστη προσωπική πινελιά.
Οι γεύσεις μας προφανώς δεν μπορούν να αφουγκραστούν ευχάριστα όλα τα γευστικά στοιχεία. Δεν «βλέπουμε» όλα τα χαρακτηριστικά του πιάτου με το ίδιο μάτι. Οι προτιμήσεις… είναι θέμα προτιμήσεων. Και «εδώ», σ’ αυτό το συγκεκριμένο σημείο παρατηρείται πάντα η άνω γευστική τελεία. Η καινοτομία των υλικών για κάποιους αποτελεί ένα γαστρονομικό θαύμα ενώ για τους προσηλωμένους στην παράδοση, ένα γαστρονομικό εκσυγχρονισμένο πείραμα.
Και στις δυο περιπτώσεις οι στοματικοί κάλυκες και ο ουρανίσκος, προσαρμόζονται στα γευστικά «θέλω» μας. Τα οποία ωστόσο με τη σειρά τους θα ικανοποιήσουν την ανάγκη μας στην απόλαυση, που θα προσδιορίσει το ποσοστό της αρεσκείας μας. Είτε ως ένα αναφερόμενο γαστρονομικό θαύμα από εκείνους που ακολούθησαν πιστά τα «ταιριαστά» γευστικά χαρακτηριστικά, είτε για τους πιστούς της γευστικής παράδοσης.
Η επιθυμία μας στο τραπέζι μπορεί να διαφωνεί με το τέλειο γαστρονομικό «πάντρεμα», μα οι κανόνες είναι για να σπάνε όταν το γούστο μας κρατάει τα ινία. Μικρό το κακό αν αναλογιστούμε τις φορές που έχουμε παραδεχθεί ότι φαγητό και κρασί είναι κάτι παραπάνω από απόλαυση. Είναι γεύσεις που καλύπτουν τις επιθυμίες μας. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις είμαστε από τους πρώτους υποστηρικτές ενός tasting, που θα πρέπει να δομήσει τεκμηριωμένα τη σειρά και την ισορροπία των γεύσεων.
Και στις δυο συνθήκες, ο ουρανίσκος μας αποτελεί το προσωπικό μας γευστικό γούστο και τις εκάστοτε ορέξεις μας. Ένα ποτήρι κρασί το οποίο ταιριάζει με το αντίστοιχο πιάτο, μπορεί να αναβαθμίσει κατά πολύ τη γεύση του συνόλου. Να αναδείξει τα στοιχεία του καθαρά και τις λεπτομέρειές του. Ένα κρασί που θα συνδυαστεί με ένα πιάτο που τάσσεται στις αγαπημένες προτιμήσεις μας, όσο και να μην ταιριάζει γευστικά κατά κανόνα, δεν θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε τα γαστρονομικά «σφάλματα» του, γιατί σ’ αυτό το συγκεκριμένο σημείο, προβάδισμα έχει η ίδια μας η επιλογή, η οποία μας κάνει λίγο περισσότερο ευτυχισμένους!
Αυτή η επιλογή λοιπόν, που αιωρείται τις περισσότερες φορές γύρω από τα πιρούνια και τα κρασοπότηρά μας, μας βάζει να αντιμετωπίσουμε ένα στοίχημα, ένα δίλλημα, το οποίο είναι πέρα ως πέρα προσωπικό.
Το πόσο θα επηρεαστούμε από το «πρέπει» ή από την «τυπική» αλλά σωστή γαστρονομική σύνθεση, τίθεται καθαρά θέμα ψυχολογίας. Ή καλύπτει ένα μέρος της, την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Ωστόσο, δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Οι κανόνες είναι για να σπάνε αλλά παράλληλα και να τους ακολουθούμε…
Το ζύγι βρίσκεται στην επιθυμία μας!
