Οι προτιμήσεις μας στις ποικιλίες που εφάπτονται άριστα στους ουρανίσκους μας, αποτελούν το σημάδι της αρεσκείας μας και του προσωπικού μας γούστου. Αυτό το γεγονός από μόνο του, αποτελεί ένα απλό παράδειγμα, που εκτός του ό,τι μας ξεκαθαρίζει τις προτιμήσεις μας στα αρωματικά και γευστικά χαρακτηριστικά της εκάστοτε ποικιλίας, συνάπτει αόρατα μια σύνθεση λατρείας που περνά στο υποσυνείδητό μας. Εάν παρατηρήσουμε καλύτερα αυτό το γεγονός, θα συνειδητοποιήσουμε ότι η λατρεία μπορεί να μην απέχει και πολύ από την εμμονή. Ούτε και απ’ την συνειδητή μας απόφαση.
Η εμμονή λοιπόν είναι η εναρκτήρια αιτία που μας δεσμεύει σε μια απόφαση, η οποία υποστηρίζεται άριστα και παθιασμένα από το προσωπικό μας γούστο. Στον οινικό κόσμο ωστόσο, σε μια μεγάλη χαρτογραφημένη κοινότητα που καθημερινά εξαπλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς σε νέες αχαρτογράφητες περιοχές, επιτρέπεται να συνυπάρχουμε με τέτοιου είδους συμπεριφορές; Η απάντηση λοιπόν σε αυτό το ερώτημα εξαρτάται από δυο απλούς φορείς. Την διάθεση και την εξερεύνηση.
Οι περισσότεροι από εμάς, σχεδόν όλοι, εξακολουθούμε να ερχόμαστε αντιμέτωποι με το φαινόμενο του δελεασμού. Μια έξυπνη ετικέτα στη φιάλη, μια καινοτόμα διαφήμιση, ένα ιδιαίτερο σχήμα στο μπουκάλι, αποτελούν τους πρώτους ψιθύρους του δελεασμού στο ράφι. Το πρώτο βήμα που καλούμαστε στο να συνυπάρξουμε μαζί του, είναι η διάθεση μας. Αλλά και σε τι βαθμό είμαστε υποχρεωμένοι να υποκύψουμε σ’ αυτή. Ή απλά να βρούμε το κουράγιο να αντισταθούμε, σφιχταγκαλιάζοντας καθ’ αυτό τον τρόπο και προστατεύοντας τις ήδη γευστικές προτιμήσεις μας.
Στην εποχή μας η πληροφόρηση βαδίζει με ταχύτατους ρυθμούς μέσα απ’ το scrolling της οθόνης μας. Οι πληροφορίες μας βομβαρδίζουν και η εύρεση στο προϊόν που ψάχνουμε και επιθυμούμε, δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από μερικά δευτερόλεπτα. Η διάθεση μας ωστόσο αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους συνθετικούς κρίκους στην επιλογή μας.
Το κρασί συνδέεται μ’ έναν τρόπο ευρηματικό και θαυμαστό με τη διάθεση μας. Ένα μεγάλο ποσοστό από εμάς μπορεί να επιλέξει την εκάστοτε ποικιλία ή τη φιάλη ανάλογα με την υπάρχουσα ψυχολογία που μας διακατέχει ακριβώς εκείνη τη στιγμή. Ένα ποτήρι κρασί από την άλλη, συνδέεται άριστα με όλες τις ώρες της ημέρας. Σε διαφορετικές συνθήκες και καταστάσεις. Από ένα επαγγελματικό ραντεβού, μέχρι την ώρα που θα χαλαρώσουμε στον καναπέ παρέα μ’ ένα μπολ γεμάτο πατατάκια. Επομένως, η διάθεση μας, καθορίζεται από την επιθυμία της ελεύθερης βούλησης, χωρίς οινικές παρωπίδες. Αυτό δεν σημαίνει ό,τι δεν θα υπάρξουν και στιγμές, που θα υπερασπιστούμε όσο τίποτα άλλο την ποικιλία της αρεσκείας μας. Υψώνοντας προστατευτικά τοίχοι δίχως να ανεχτούμε κουβέντα για την αγαπημένη μας ετικέτα.
Ένα άριστο παράδειγμα μιας συμπεριφορικής συναικτικότητας η οποία μοιράζεται στη μέση. Η διάθεση λοιπόν είναι η αιτία όπου κλειδώνονται οι συγκεκριμένες οινικές επιλογές μας, είτε αυτές αποτελούν την εμμονική συμπεριφορά στο κρασί της προτίμησής μας ή στον «φιλελευθερισμό» και στην ελεύθερη επιλογή μέσα στο χρονοδιάγραμμα της ημέρας. Ανάλογα πάντα τη ψυχολογία μας.
Από την άλλη, η εξερεύνηση στο ράφι, ανάμεσα σε πλήθος φιαλών ελληνικού και ξένου αμπελώνα, είναι άλλο ένα σημείο καμπής που οδηγεί στην οινική- γευστική ανεξαρτησία του ουρανίσκου μας και αναπτύσσει σε μεγάλο βαθμό τις οινικές μας γνώσεις. Τόσο γεωγραφικά όσο αρωματικά και γευστικά. Μπορούμε να τονίσουμε ό,τι η εξερεύνηση αποτελεί το μυστικό για να αποδεσμευτούμε από τις εμμονικές μας συμπεριφορές στον οινικό μας κόσμο. Είναι το μονοπάτι που μας αποδεσμεύει από τα τοίχοι που χτίζουμε και μας ωθεί σ’ ένα πιο ευρύ γευστικό μέρος που θα αναπτύξει τις γευστικές μας προσδοκίες.
Όσο χαοτική μπορεί να φαίνεται για κάποιον η κατάσταση στα οινικά κιτάπια, άλλο τόσο μπορεί να γίνει εάν προσκολλάται σε συγκεκριμένες εμμονές. Το κρασί δεν έχει σύνορα. Δεν έχει απαγορευτικές ταμπέλες και χαλινάρια. Είναι ένας κόσμος όπου η συνθήκη της ελεύθερης απόφασης, το μόνο που κάνει είναι να σε δεσμεύσει ασυναίσθητα και με τη δική του έλξη σε νέες γεύσεις και αρώματα.
Ας αποφύγουμε λοιπόν τις εμμονικές χειροπέδες…
