«Η ετικέτα ωστόσο πάντα βάδιζε στα χνάρια των σειρήνων»
Και βέβαια η πρώτη συνέπεια της οινικής δέσμευσης αποτελεί ένα καθαρό προβάδισμα για τους ουρανίσκους μας. Για τα αρωματικά και γευστικά χαρακτηριστικά αλλά και τη βάση του κρασιού. Τον χαρακτήρα του και την αντοχή του στο ποτήρι. Και τι μπορεί να καθορίσει στην προκειμένη περίπτωση την έννοια της «οινικής δέσμευσης;». Τι θα πει δεσμεύομαι οινικά; Είναι μια χρονική στιγμή, αστραπιαία στον χρόνο που σε κλάσματα δευτερολέπτου γεννάει την έλξη ανάμεσα στον καταναλωτή και στο ράφι. Συγκεκριμένα στον καταναλωτή και στην ετικέτα. Είναι εκείνο το δευτερόλεπτο όπου το μάτι θα «κεντράρει» την ετικέτα της αρεσκείας του. Ή την τιμή. Αλλά όσον αφορά το πρώτο οπτικό κριτήριο, δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα περισσότερο από την ετικέτα. Τώρα, εάν η τιμή της συγκεκριμένης φιάλης θα κρατήσει ζωντανή τη σπίθα της έλξης μεταξύ τους, αυτό αποτελεί ένα άλλο ζήτημα στα οινικά μονοπάτια. Αλλά εξίσου σημαντικό. Ακόμα και η εμμονή μέσα από τα περιθώρια της ελεύθερης βούλησης μας, έχει να μας διδάξει πολλά.
Σε πρώτο επίπεδο η πράξη αυτή καθορίζεται άκρως αυθόρμητη και επαναστατική. Είναι το έναυσμα όπου απροκάλυπτα απελευθερώνουμε το προσωπικό μας γούστο οπτικά τουλάχιστον, δίχως να γνωρίζουμε το προϊόν εσωτερικά της φιάλης. Δείχνοντας έτσι τα πρώτα θετικά σημάδια της γνωριμίας. Άρα η ετικέτα από μόνη της, καθώς καθ’ αυτού είναι ένας παράγοντας όπου αποτελεί ένα κομμάτι της οινικής μας δέσμευσης. Ας πάρουμε το ενδεχόμενο ό,τι η επιλογή μας, μας βρίσκει αρκετά οικείους και με τον παράγοντα τιμή. Δεν υπάρχει καλύτερος συνδυασμός σε πρώτο σκέλος τουλάχιστον, για ένα προϊόν που το γνωρίζουμε μόνο οπτικά δίχως να το έχουμε ξαναδοκιμάσει. Τουλάχιστον ας παραδεχτούμε περίτρανα ότι το μάρκετινγκ της ετικέτας έχει βγάλει τα λεφτά του.
Ωστόσο, ας κάνουμε άλματα στο μέλλον και ας φτάσουμε στη στιγμή όπου χαλαροί πλέον θέλουμε να απολαύσουμε τη φιάλη της αρεσκείας μας στον καναπέ. Εκεί θα βρεθούμε αντιμέτωποι με δυο τινά. Ας πάρουμε την θετική εκδοχή πρώτα. Ξεκινάμε να διαπιστώνουμε ό,τι γευστικά και αρωματικά τουλάχιστον το κρασί μας βρίσκει σύμφωνους με τον ουρανίσκο μας και τις γεύσεις της αρεσκείας μας. Τότε η οινική δέσμευση της επιλογής μας όπου πόνταρε στο ένστικτο βγήκε νικήτρια ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες ετικέτες. Στην πραγματικότητα οι πιθανότητες ήτανε 50-50. Ωστόσο η «εμμονή» μέσα από την ελευθερία της επιλογής μας δεν μπορεί να αλλοιωθεί εύκολα από την ίδια μας την εμμονή!
Ας περάσουμε και στο δεύτερο ενδεχόμενο. Σ’ αυτό όπου η επιλογή μας, μας βρήκε σύμφωνους και με την τιμή και με την ιδιαιτερότητα της ετικέτας που μας μαγνήτισε. Ανοίγουμε τη φιάλη και σερβίρουμε στον εαυτό μας ένα ποτήρι κρασί. Μόλις συνειδητοποιούμε ότι δεν είναι αυτό που περιμέναμε. Τα αρώματα δεν είναι σαν αυτά που έχουμε συνηθίσει να απολαμβάνουμε ενώ εντοπίζουμε στο ποτήρι γεύσεις που είναι πολύ μακριά από τις δικές μας. Ξαναδοκιμάζουμε άλλη μια γουλιά και συνειδητοποιούμε το ίδιο οινικό σκηνικό. Η πρώτη αντίδραση ανεπιφύλαχτα είναι απαγοητευτική. Σκεφτόμαστε στη στιγμή ότι παίξαμε και χάσαμε. Πως θα πιούμε κάτι που δεν μας αρέσει;
Εδώ όμως, η «εμμονή» μας όσον αφορά τη συγκεκριμένη επιλογή λειτουργεί θεραπευτικά όσο και να μας φαίνεται περίεργο ή δύσκολο. Όσο αντιφατικό και να ακούγεται. Μπορεί ή μάλλον είναι σίγουρο ό,τι το κρασί όσον αφορά το δεύτερο ενδεχόμενο να μην μας άρεσε αρκετά. Ξεχνάμε όμως ότι έχουμε να δοκιμάσουμε ένα κρασί το οποίο μας χάρισε νέα αρώματα και γεύσεις μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες. Μέσω αυτών των επιλογών συνειδητοποιούμε ακόμα περισσότερο τι μας αρέσει περισσότερο στην ταυτότητα του κρασιού και ποια στοιχεία είναι ακόμα υπό γευστική και αρωματική αναθεώρηση. Γνωρίζουμε τον οινικό μας χαρακτήρα.
Είναι σύνηθες όταν ερχόμαστε σε επαφή με χαρακτηριστικά που μας φαίνονται πρωτόγνωρα να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι σε αυτά. Εκεί, στο σημείο αυτό πρέπει να δίνουμε περισσότερο χρόνο. Να εμβαθύνουμε στις νέες αρωματικές και γευστικές ενδείξεις. Καμία επιλογή δεν είναι λάθος. Όλες κάτι έχουν να μας δώσουν. Να μας διδάξουν.
Έτσι αν κάποιος από εμάς βιαστεί να κρίνει την «εμμονή» σαν ένα πρόσωπο που παρασέρνει τις επιλογές μας, που μας κάνει να παρακούσουμε κάποιον που γνωρίζει, κάποιον που να θέλει να μας περιγράψει ένα κρασί της αρεσκείας μας γνωρίζοντας πως αυτό που επιλέξαμε είναι πολύ μακριά από τα δικά μας γευστικά μονοπάτια και μένουμε σταθεροί στην εμμονική επιλογή μας … αυτό και μόνο αυτό αποτελεί το κλειδί που θα ανοίξει μια νέα οινική θύρα, όπου μόνοι μας θα διαβούμε και θα βγάλουμε τα συμπεράσματα μας.
Μπορούμε έτσι να πούμε ότι η επιλογή μας από μόνη της αποτελεί ένα σημάδι που μας κάνει σοφότερους. Πρωταθλητές στην οινική αρένα και μας γεννά οινική αυτοπεποίθηση.
Γι’ αυτό δεν υπάρχει σωστή και λάθος επιλογή. Στον οινικό κόσμο υπάρχει μόνο γνώση και πρωτόγνωρες εκπλήξεις για τους ουρανίσκους μας.
