Το να περιγράψουμε οτιδήποτε αισθανόμαστε σε γενικές γραμμές, πολλές φορές δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε. Πόσο μάλλον σ’ έναν κόσμο που πρωταγωνιστούν οι αισθήσεις και τα αρώματα. Οι μυρωδιές είναι αυτές που ξυπνούν τις αναμνήσεις και αυτό είναι ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό σημείο στον οινικό κόσμο. Ξεκαθαρίζοντας από την αρχή πως το κρασί έχει αρώματα και γεύσεις, αυτομάτως τοποθετείται σε μια διαφορετική κατηγορία, σε μια διαφορετική γκάμα, διαχρονική όπως και οποιοδήποτε άλλο «ποτό» μπορεί να έχει αυτή τη δυνατότητα. Επομένως τίθεται εξ’ αρχής η βάση ενός πολύπλοκου και πολυμήχανου οργανισμού. Ζωντανού οργανισμού με παραλλαγές στην πάροδο του χρόνου.
Εάν έχετε επισκεφτεί κάποιο οινοποιείο κατά τη διάρκεια της ζύμωσης του μούστου, σίγουρα ανάμεσα στις ανοξείδωτες ατσάλινες δεξαμενές, θα έχετε αντιληφθεί την αρωματική δυναμική των γνήσιων αρωμάτων που απελευθερώνει η εκάστοτε ποικιλία. Τα αρώματα δεν είναι απλές επινοήσεις. Είναι οι τρανταχτές αποδείξεις πως υπάρχουν από τη γέννηση του κρασιού έως και την παλαίωσή του. Είναι η σημασία της αυθεντικότητας του όσον αφορά την ταυτότητά του. Το κρασί έχει αρχή μέση και τέλος. Είναι ζωντανός οργανισμός και αυτό αποδεικνύεται πολλάκις και από την αρωματική του εξέλιξη.
Η έννοια αυτή, δηλαδή η έννοια της αρωματικής δομής είναι ένα στοιχείο αδιαίρετο όσον αφορά τη διαδικασία του σταφυλιού σε κρασί. Με τη γενετική του γενικότερα. Τα αρώματα υπάρχουν στη ρώγα και στο σώμα του σταφυλιού. Είναι στοιχεία τα οποία δεν μπορούν να αμφισβητηθούν ή να χλευαστούν. Τα αρώματα και οι μυρωδιές στο ποτήρι μας, μας προσφέρουν τη δυνατότητα να εξοικειωθούμε αρχικά μαζί του. Να δημιουργήσουμε μια σχέση μαζί του ανακαλύπτοντας σιγά- σιγά, την προσωπικότητά του.
Μια λεπτομέρεια στο σημείο αυτό, είναι απαραίτητη να αναφερθεί. Μια λεπτομέρεια όσον αφορά τη διατύπωση των αρωμάτων. Τη διευκρίνιση και την περιγραφή τους. Εδώ, η περιγραφή, πρέπει να περιγράφει ακριβώς και με τον πιο απλό τρόπο, τα αρώματα που αναδύουν στο ποτήρι. Με απλά λόγια. Να αποφεύγονται οι βαρύγδουπες και οι λογοτεχνικές περιγραφές. Οι απλές λέξεις κερδίζουν. Κάνουν το οινικό «παιχνίδι» πιο ευχάριστο και προσιτό. Οι μακρόστενες περιγραφές τρομάζουν. Ή αποθαρρύνουν. Είναι μια πολύ λεπτή γραμμή η διαχείριση των λέξεων που θα χρησιμοποιήσουμε.
Σκοπός είναι το κοινό να αποκτήσει μια ευχάριστη εμπειρία, ακόμα και οι εκκολαπτόμενοι οινόφιλοι με τις πρώτες κιόλας γουλιές και περιγραφές του οίνου. Οτιδήποτε δυσκολεύει η κάνει δυσνόητο αυτό το ταξίδι από την αρχή, δε γέρνει τη ζυγαριά υπέρ της εξοικείωσης μαζί του. Ακόμη ένα σημείο που πρέπει να σημειωθεί με σεβασμό και προσοχή, είναι πως δεν υπάρχει σωστό και λάθος κατά την περιγραφή των αρωμάτων αλλά «αυτό» έχει να κάνει με το προσωπικό καθαρά γούστο του καθενός στην περιγραφή.
Όταν πρόκειται για μια πιο επαγγελματική προσέγγιση η επιλογή της εκάστοτε ετικέτας, οφείλεται να γίνεται συνειδητά. Τόσο η αρωματική ισχύ όσο και η γευστική ταυτότητα του να περιγράφεται συνειδητά και τυπικά. Η περαιτέρω προσέγγιση στην «ατομική» περιγραφή του προσωπικού μας στίγματος, οφείλεται καθαρά σε μια περιγραφή που θα προβάλλεται σ’ ένα περιβάλλον πιο φιλικό. Όπου δεν θα είναι «παρεξηγήσιμη» ή οποιαδήποτε αναφορά αρωμάτων και σχολίων.
Ο καθένας από εμάς σ’ αυτό το σημείο συνειδητοποιεί πως τα αρώματα στο ποτήρι, ακόμα και τα πιο απλά του θυμίζουν «κάτι». Αυτό το «κάτι» λοιπόν είναι η προσωπική του παρακαταθήκη στην αρωματική παλέτα. Η βιβλιοθήκη των αρωματικών μας στοιχείων ποικίλει. Είναι ένας πυρήνας όπου ξυπνάει αναμνήσεις και εικόνες. Ωστόσο, αυτό ανήκει στην ιδιωτικότητα μας. Σε μια οποιαδήποτε άλλη περιγραφή οφείλουμε να κρατήσουμε το «τυπικό» της και «αυστηρό» της στοιχείο.
Η σημασιολογία των εννοιών λοιπόν, σ’ ένα κόσμο όπου κυριαρχούν οι αισθήσεις, είναι η ισορροπία της περιγραφής σ’ ένα σύνολο αρωμάτων που παγιώνει διαχρονικά την παρουσία του, μέσω των εικόνων ή εμπειριών. Η σημασία της περιγραφής είναι σημαντική και ουσιαστική όταν γίνεται με τον κατάλληλο τρόπο. Οι έννοιες στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι τα αρώματα και η σημασία τους. Μια σημασία όπου μας φιλοξενεί στα οινικά μονοπάτια και μας «ανοίγουν» το σπιτικό τους. Η σημασιολογία των εννοιών είναι μια φιλοξενία όπου μέσω αυτής, λαμβάνουμε την αρωματική ισχύ σε προσωπικό επίπεδο. Η περιγραφή τους θα πρέπει να είναι αψεγάδιαστη και καθολική.
Η έννοια αυτή, είναι η βάση. Είναι η εν δυνάμει ταυτότητα του κρασιού στην εκκολαπτόμενη ακόμη υπόσταση του. Αλλά και η συνεχόμενη πορεία του. Τα αρώματα είναι τα αναπόσπαστα κομμάτια του. Κομμάτια με ισχύ και ρεαλιστική υπόσταση. Δίχως αμφισβήτηση.
Το «πως» θα τα περιγράψει κανείς, είναι μια οινική ζυγαριά προς την κατανόηση τους αλλά και προς σ’ αυτούς που απευθύνεται.
