Το μόνο σίγουρο είναι πως οι διακλαδώσεις απ’ όλα αυτά τα μονοπάτια είναι ατελείωτες. Υπάρχει χώρος για οποιαδήποτε δοκιμή και γνώση. Αναφερόμενοι στα «οινικά μονοπάτια» δεν εστιάζουμε μόνον στην διαδικασία γευσιγνωσίας τους. Στοχεύουμε σ’ ένα συνολικό σύστημα το οποίο στηρίζει την κουλτούρα του οίνου, η οποία καθοδηγεί με τη σειρά της τον καθένα από εμάς. Αναγνωρίζουμε την ισχύ της κάθε ποικιλίας. Της κάθε περιοχής, εφόσον γνωρίζουμε τον εκάστοτε οινοπαραγωγό. Την προσωπική δουλειά του. Δηλαδή τον άνθρωπο πίσω από την ετικέτα. Αυτό που έχει να μας πει. Να μας διαδώσει τη φιλοσοφία του μέσα από τα αρώματα και τις γεύσεις.
Δεν είναι απλό. Όταν μιλάμε για τη φιλοσοφία του εκάστοτε οινοπαραγωγού, βιώνουμε ένα πολυποίκιλο συναίσθημα και μια προσωπική εμπειρία. Μέσα σ’ αυτό το σύμπλεγμα λοιπόν, όπου βρισκόμαστε όλοι μαζί «εγκλωβισμένοι», δεν χρειάζεται να μας βρίσκει όλους σύμφωνους και ικανοποιημένους η ευρύτερη «γεύση». Η μοναδικότητά της δηλαδή. Η προσωπική μας εκτίμηση σχετίζεται με την εμπειρία μας, οποιαδήποτε διαθέτει ο καθένας από εμάς, φροντίζοντας την κάθε τόσο να την ανανεώνει αλλά και από το προσωπικό μας γούστο. Η κουλτούρα δεν αποτελεί απαραίτητα το προσωπικό μας γούστο αλλά η ανάγκη μας να εντάξουμε τις επιλογές μας και τις επιθυμίες μας σ’ αυτό που ονομάζουμε κρασί.
Το προσωπικό μας γούστο λοιπόν, δεν αποτελεί πάντα το «σωστό» κριτήριο. Είναι η δικλείδα που μας συνδέει με την επιθυμία του οίνου που μας ευχαριστεί. Αυτό δεν είναι πάντα αναγνωρίσιμο αλλά ούτε και κατακριτέο. Η φιλοσοφία του οινοπαραγωγού διαφέρει. Κολυμπάει σε μια ευρεία γκάμα ιδεών και απόψεων, συγκεκριμένων πάντα με τις δικές του επιθυμίες.
Είναι ένα σύστημα αξιών το οποίο καθρεφτίζει την οπτική που δίνει ο καθένας για το προϊόν του. Για την προσωπική δουλειά του. Τα οινικά μονοπάτια αποτελούν έναν ατελείωτο λαβύρινθο. Έχουν τα δικά τους δωμάτια και κελάρια. Είναι μια αυτόματη διαδικασία γνώσης. Όσο ανοίγεις μια πόρτα βρίσκεσαι μπροστά από άλλες τέσσερις. Όλο αυτό αντικατοπτρίζει τις επόμενες οινικές επιλογές σου. Την επόμενη οινική εμπειρία και γνώση.
Το κριτήριο είναι να αποφασίζουμε «πότε» και «γιατί», ένα κρασί μας αρέσει και πότε κάποιο άλλο μας αρέσει περισσότερο. Να εστιάσουμε στο «γιατί». Σ’ ένα οινικό «γιατί». Εστιάζοντας στο «γιατί», μπορούμε να γνωρίσουμε καλύτερα τη δομή του. Τα χαρακτηριστικά του. Την ταυτότητά του. Έτσι, κατ’ αυτόν τον τρόπο μας συναντά η οινική εμπειρία. Η γνώση. Αλλά και το προσωπικό μας κριτήριο. Ξεκαθαρίζοντας παράλληλα και το προσωπικό μας γούστο. Που κυμαινόμαστε λοιπόν γευστικά και αρωματικά.
Αυτό βέβαια δεν παγιώνει και το τελεσίγραφο της προσωπικής μας επιλογής. Σε κάθε δοκιμή μιας νέας ετικέτας καραδοκεί και το ενδεχόμενο ακόμη μιας έκπληξης. Στον οινικό κόσμο το «ποτέ μη λες ποτέ» ισχύει και είναι χαραγμένο πολύ βαθιά και καθαρά σε οποιαδήποτε οινική ταμπέλα.
Το μόνο που μένει να κάνουμε είναι να ακολουθούμε τα μονοπάτια σ’ έναν λαβύρινθο χωρίς τελειωμό και τη λυτρωτική έξοδο. Σίγουρα είναι ο μόνος λαβύρινθος που μας αγχώνει λιγότερο από τους υπόλοιπους…
Ας ακολουθήσουμε το ένστικτό μας για ακόμη μια φορά.
