Είναι ευχάριστο να δοκιμάζεις αυτό που σου αρέσει. Περισσότερο ευχάριστο μάλιστα, το να το δοκιμάζεις ξανά και ξανά… έως ότου η φιάλη να αφήσει τη τελευταία της πνοή, με τις ελάχιστες σταγόνες να προσπαθούν να καλύψουν ένα μέρος του ποτηριού. Ασυνείδητα όταν λαχταράς να δοκιμάσεις την αγαπημένη σου ετικέτα… την ποικιλία που γεμίζει τον ουρανίσκο σου με ικανοποίηση, τότε σταματάς να σκέφτεσαι τις λεπτομέρειες που προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τα γευστικά και αρωματικά χαρακτηριστικά που -βολτάρουν- στη στοματική σου κοιλότητα.
Η περιγραφή σ’ αυτό το κομβικό σημείο θέτει δυο μέτρα και δυο σταθμά. Το να δοκιμάσουμε ένα ποτήρι κρασί είναι κάτι που φαίνεται απλό και εύκολο. Ξεκινώντας την προσπάθεια να μεταφράσουμε το άρωμα και τη γεύση, διαπιστώνουμε ότι αυτή η χρονική στιγμή της δοκιμής, πλέον αποκτά μια άλλη υπόσταση.
Όλα τα στοιχεία μπορεί να μας φαίνονται γνώριμα. Να τα νιώθουμε οικεία αλλά να δυσκολευόμαστε στη μετάφραση. Το λεξιλόγιο μας ωστόσο, τις περισσότερες φορές, ειδικά στα πρώτα μας βήματα δεν μπορεί να τα μεταφράσει επακριβώς και να ντύσει την περιγραφή μας με τις -σωστές- λέξεις. Όλα θέλουν τον χρόνο τους και τις επαναλήψεις τους σε ποικίλες ετικέτες. Ο βασικότερος παράγοντας κατά την περιγραφή στη διάρκεια της δοκιμής, είναι να αποφεύγουμε την υπερβολή στα – κοσμητικά επίθετα- του κρασιού. Αυτό κάνει πιο ξεκάθαρη την περιγραφή και πιο απλή.
Βρισκόμαστε λοιπόν εγκλωβισμένοι ανάμεσα στην έμμεση και άμεση περιγραφή. Με την έμμεση περιγραφή εννοούμε την πιο υποκειμενική. Μια νότα συναισθηματική και φαντασίας. Μια ποιητική πρόθεση στο να προσπαθήσει κάποιος να περιγράψει ακριβώς αυτό που δοκίμασε με σαφήνεια!!! Συνήθως μια τέτοιου είδους περιγραφή χρησιμοποιείται στο μάρκετινγκ και στις πωλήσεις, με σκοπό να περιγράψει κάποιος με ποικίλους τρόπους ώστε να εντοπίσει τις κατάλληλες προτάσεις που θα γίνουν κατανοητές απέναντι στον συνομιλητή του. Άρα η έμμεση περιγραφή σηματοδοτεί τη μορφή επικοινωνίας που μεταφράζει με το δικό της τρόπο, αυτό που γεύεται και μυρίζει ο καθένας.
Η άμεση είναι κυρίως η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι ειδικοί. Αυτή η μορφή που περιγράφει αντικειμενικά, τεκμηριωμένα, εξειδικευμένα και επιμορφωτικά. Είναι η αυστηρή περιγραφή. Αυτή που υπογραμμίζει ακριβώς τη δομή του αρώματος και της γεύσης με τις κατάλληλες λέξεις. Σαφώς η μορφή αυτή είναι πιο ξεκάθαρη χωρίς συναισθήματα. Στοχεύει ακριβώς την αρτηρία της περιγραφής.
Και οι δυο μορφές αποτελούν κομμάτι του οινικού κόσμου. Για τον καθένα είναι εύκολο να περιγράψει αυτό που δοκιμάζει με έναν δικό του κώδικα. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος στις εικόνες που σχηματίζονται κατά την περιγραφή. Το κρασί στη συγκεκριμένη περίπτωση λειτουργεί υποσυνείδητα σα μηχανή του χρόνου. Είναι μια πιο φιλική και οικεία εκδοχή.
Ωστόσο το να χρησιμοποιούμε την άμεση περιγραφή είναι καλύτερο και πιο -ξεκάθαρο- για όλους μας. Είναι ακριβώς ο καθρέφτης της γεύσης και της εικόνας μας στο ποτήρι. Είναι μια μορφή επικοινωνίας που -χτυπάει- φλέβα!
Ας κρατήσουμε λοιπόν την έμμεση για το ημερολόγιο μας και τα δεύτερα μπλοκάκια μας… εκεί που παραθέτουμε γραπτώς αναλυτικά όλες τις εικόνες και τις γεύσεις μας με τον δικό μας τρόπο και ας αφήσουμε την άμεση να αποτελεί την ολοκληρωμένη οινική αντανάκλαση!
